40 klukkustunda ferdalag

Jaeja, thá erum vid komin til Caracas í Venezuela. Sitjum inni á netkaffihúsi í Sabana Grande hverfinu, búin ad fá okkur léttan morgunverd, koma vid í hradbanka og borga fyrir thrjár naetur á hinu frábaera Hotel Cristal.

Ferdalagid frá Keflavík á hótelid okkar tók dálítid á, thótt thad hafi nú átt sína spretti. Vid lögdum af stad til Keflavíkur eldsnemma á thridjudagsmorgun eftir lítinn svefn (lesist:engan) og slatta af stressi. Gudni og Erla Björk skutludu okkur og var svo mikid í mun ad losna vid okkur ad thau létu ekki einu sinni umferdarskilti Hafnarfjardarbaejar stödva sig. Leifsstöd var tóm og eitt augnablik héldum vid ad fluginu hefdi verid seinkad en svo reyndist sem betur fer ekki vera. Thegar í vélina var komid slökknadi fljótlega á Elínu Lóu og Snaebjorn fór sömu leid skömmu sídar. Vid misstum tví af flugvélakrásum Icelandair og lentum glorhungrud í London klukkan 12 á hádegi.

Í höfudborg breska heimsveldisins kíktum vid á Oxford Street og á tímabili vorum vid nánast komin á tad ad breyta Sudur-Ameríkuferdinni okkar í fjögurra mánada verslunarferd til London. Vid fengum okkur svo pítsu í e-i hlidargötunni, kíktum í Eye of London og brunudum aftur á Heathrow til ad ná í farangurinn úr geymslu. Klukkan fjögur morguninn eftir (sváfum í klessu á bekkjum med faeturna ofan á farangrinum okkar) gátum vid loks skrád okkur inn í flugid til Lissabon. Vid flugum med flugvélinni „Eusebio“ í eigu portúgalska flugfélagsins TAP og sváfum (ad sjálfsögdu) alla leidina til Lissabon. Thadan flugum vid til Caracas, átta og hálfs tíma flug, sem virtist ekki vera nema svona fjórir tímar thar sem vid sváfum helminginn af fluginu. Ótrúlegt hvad svefn styttir tímann.

Sögur af Venezúela munu birtast innan skamms.

Elín Lóa og Snaebjorn